Epicurus, als ik het me goed herinner, stelde dat het zinloos is om ergens over te praten als je er vervolgens niets mee doet. Eindeloos praten zonder actie noemen we ook wel filosoferen. En dat terwijl de grote filosofen juist leefden naar hun eigen denkbeelden.
Vaak zie ik om me heen dat er eindeloos over zaken wordt gesproken. Maar – en misschien is het mijn eigen taakopvatting die me hierbij dwarszit – vervolgens gebeurt er feitelijk helemaal niets.
Kun je samen iets bereiken zonder erover te praten? Nee, dat kan niet. Kun je samen iets bereiken door er alleen maar over te praten? Nee, dat kan ook niet. Op een gegeven moment moet er iets gebeuren: je moet handelen, reageren.
Maar hoe lang moet je er dan over praten? Hoe diep moet je een kwestie uitdiepen voordat je kunt handelen? Ook daar is al over nagedacht. William van Ockham stelde dat het niet draait om de hoeveelheid argumenten, maar om dat ene doorslaggevende argument. Zodra je dat hebt gevonden, hoef je niet verder te zoeken naar extra motivatie. Dat ene argument biedt voldoende grondslag om de juiste dingen te doen.
Filosoferen is niet moeilijk; het is een kwestie van gewoon doen.