‘Succes heeft vele vaders’ — we kennen het allemaal. Vaak klinkt het als commentaar achteraf: een project is geslaagd, en klinkt het als een bedankje voor iedereen die er bij betrokken was. Maar als je de film terugspoelt, kun je je afvragen: waar waren al die vaders (en moeders) toen het spannend was?
Wat als we dat spreekwoord niet als uitleg achteraf gebruiken, maar als richtlijn vooraf? Wat als “succes heeft vele vaders en moeders” geen cliché is, maar een bewuste leiderschapskeuze?
Dan vraagt het iets van je houding. Dan betekent het dat je vanaf het begin bereid bent het succes met anderen te delen. Dat je actief zoekt naar mensen die zich mede-eigenaar willen voelen. Die zich herkennen in de bedoeling, willen meebouwen en hun eigen ideeën inbrengen. Dan is het geen toeval dat het van iedereen wordt — dan heb je het van iedereen gemaakt.
Je kunt je laten helpen met managementinstrumenten als stakeholdersanalyse en verwachtingenmanagement. Uiteindelijk gaat het om een basishouding: kun je ruimte geven? Kun je anderen oprecht gunnen dat zij straks met recht kunnen zeggen: “Daar heb ik aan bijgedragen”?
Dat vraagt durf. Want je weet van tevoren niet of het lukt. Je weet niet of er genoeg vaders en moeders aan boord komen, of het idee daadwerkelijk landt, of de inzet zich uitbetaalt. En als het mislukt? Dan sta je daar en je weet: die mislukking is geen wees.
